Główne uroczystości 100-lecia Niepodległości Polski w Kalwarii Zebrzydowskiej

Główne uroczystości stulecia odzyskania przez Polskę Niepodległości są obchodzone w całym kraju hucznie, z pompą i stanowią oś, wokół której jednoczy się Naród. Tak samo miało być w Kalwarii, gdzie przemarsz pochodu (nazwany przez ignoranta – konduktem) z pod magistratu, miał zapoczątkować główne uroczystości. Nie zawiodły poczty sztandarowe, które licznie przybyły, aby godnie reprezentować mieszkańców, związki, stowarzyszenia. Nie zawiodły szkoły i orkiestry: Miejska Orkiestra Dęta z Kalwarii Zebrzydowskiej oraz Orkiestra Dęta z Przytkowic. Ponad stumetrowy pochód wyruszył do kościoła parafialnego pw. św. Józefa.

By (red) / 11 listopada 2018

Kościół był wypełniony po brzegi, a słowa o. Konrada Cholewy o umiłowaniu Ojczyzny, o wierze i nadziei długo rozbrzmiewały w głowach i sercach uczestników. Po uroczystej Eucharystii, przedstawiciele kalwaryjskiej społeczności długo składali kwiaty pod tablicą pomordowanych w II wojnie światowej, a następnie odegrano Hymn Państwowy. Po oddaniu hołdu bohaterom, mieszkańcy ustawili się do pamiątkowego zdjęcia. Po wykonaniu zdjęcia burmistrz opuścił plac, nie czekając na zakończenie uroczystości, a za jego przykładem poszły poczty sztandarowe. Orkiestry zaś z mieszkańcami, kontynuowały dalszą część uroczystości, podczas której mogliśmy wysłuchać pieśni patriotycznych.

Na tym powinienem zakończyć relację, ale to miały być główne obchody Najważniejszego Święta Państwowego, Święta odzyskania Wolności, dzień patriotyzmu… Niestety zostały one byle jak odbębnione. Burmistrz, który ma usta pełne frazesów na każdym spotkaniu, dziś bez słowa jak od wielu lat, po raz kolejny zwinął się nie wiadomo gdzie… Nie wygłosił orędzia do mieszkańców, gdzie wspomniałby walkę o wolność, nie podziękował za przybycie pocztom sztandarowym, orkiestrom, mieszkańcom. Zabrakło wspólnego śpiewania, a na plakatach było napisane, że „wspólne śpiewanie pieśni patriotycznych z orkiestrami, chórami i gminnymi organizacjami (cyt. z plakatu)”. Zabrakło osoby, która poprowadziłaby pełną piersią śpiew Hymnu Państwowego. Zabrakło wiele, bo dopiero w tym tygodniu ogłoszono plan i wysłano zaproszenia.

Takie święto obchodzi się tylko raz w życiu. Przeglądając pamiątki po moim pradziadku, legioniście, współtworząc wystawy walki o niepodległość, z dążenia do Wolności Ojczyzny, widzę miłość Polaków do Polski, widzę ich oddanie i zapał, chęć wspólnej pracy pomimo różnych poglądów, wiedzę że Ojczyzna była na pierwszym miejscu zaraz po Bogu. Widzę żywe ideały i realizację hasła: Bóg, Honor, Ojczyzna. Widzę odpowiednią kolejność w życiu i pokorę przed Tą, której winniśmy największe poświęcenie. Pozostając na placu po tym, jak już wszyscy się rozeszli, podczas kolejnej mszy św. o godz. 11:00, usłyszałem najpiękniejsze kazanie o patriotyzmie dla dzieci, które mogłem sobie wyobrazić. Kazanie rozpoczął śpiew najmłodszych: „Płynie Wisła, płynie…”. Najmłodsi, dali w kościele lekcję ukochania Ojczyzny, w prostych, wszystkim znanych słowach piosenek i wierszy patriotycznych. Chciałbym, aby w Kalwarii więcej Marszu Patriotycznego nie nazywano konduktem, a 11 Listopada był świętowany jak należy, bo tu właśnie jest czas na słowa, które nie padły od wielu lat z ust burmistrza. Czas uszanować wolność, oddanie i krew bohaterów, a nie trwać w latach 80-tych XX wieku…