Wyższe Seminarium Duchowne OO. Bernardynów

Na początku XVIII w. dobra kalwaryjskie należały do księcia Józefa Czartoryskiego mieszkającego w Klewaniu na Wołyniu. Ponieważ nie miał on w Kalwarii swojej stałej siedziby, zwrócił się do klasztoru o sprzedaż działki pod budowę pałacu. W 1713 uzgodniono warunki transakcji, w 1729 r. transakcja została dokończona- książę zapłacił 800 złp za parcelę w klasztornym ogrodzie poniżej kaplicy św. Rafała oraz otrzymał ustną zgodę na budowę domu dla czeladzi pałacowej powyżej w/w kaplicy. Jedynym warunkiem ze strony klasztoru było prawne zobowiązanie ks. Czartoryskiego, że jeżeli jego ród w linii męskiej wygaśnie, parcela wróci na własność bernardynów. Po wybudowaniu pałacu książę, według przekazów, był jego stałym mieszkańcem. W zasadzie poza jednym sztychem Pokornego z 1806 r. nie zachowały się żadne inne widoki pałacu Czartoryskich.