Wspomnienie Doktora Romana Pasternaka

7 listopada 2020 r. w wieku 88 lat zmarł Roman Pasternak, zasłużony dla kalwaryjskiej społeczności, znany i ceniony lekarz, który całe swoje sześćdziesięcioletnie życie zawodowe poświęcił leczeniu małych pacjentów.

Uroczystości pogrzebowe odbyły się 20 listopada 2020 r. Doktor Roman Pasternak spoczął na cmentarzu parafialnym w Kalwarii Zebrzydowskiej.

Poniżej zamieszczamy wspomnienie córek Małgorzaty i Joanny o życiu i dokonaniach zawodowych tego cenionego kalwaryjskiego pediatry.

Roman Pasternak przychodzi na świat 7 października 1932 roku w rodzinie Romana i Marii z Pasternaków Pasternak.

Ojciec zajmował się stolarką, a mama szyciem. Gdy mały Romek ma 4 lata, w połogu umiera jego matka, a zaraz potem kilkutygodniowy brat. W wychowaniu syna pomaga ojcu rodzina matki, której głową jest dziadek Franciszek, kolejarz.

W czasie wojny młody Roman uczęszcza do Szkoły Powszechnej w Brodach. Zaczytuje się w tym okresie książkami, ponieważ w domu ukrywany jest księgozbiór biblioteki Katolickiego Stowarzyszenia Młodzieży. To zamiłowanie do książek będzie towarzyszyć mu przez całe życie.

W wieku 11 lat traci ojca, który działa w PPR i w konspiracji, co doprowadza do tragicznego finału – w roku 1943 ojciec zostaje aresztowany, jest przesłuchiwany przez gestapo w więzieniu na Montelupich, a 28 października 1943 r. zostaje rozstrzelany przed Starą Synagogą w Krakowie razem z innymi 29 osobami. Dziś przed Synagogą stoi pomnik upamiętniający tamto tragiczne wydarzenie.

Po ukończeniu Szkoły Powszechnej w Brodach osierocony Roman, dzięki bardzo dobrym

wynikom w nauce, zostaje wysłany na kontynuację nauki do prywatnego Liceum w Kalwarii. Niestety, ze względów finansowych nauka trwa tylko rok. Dzięki wujowi Adamowi Pasternakowi trafia do Domu Dziecka w Zakopanem, gdzie spędza 3 lata uczęszczając do Liceum im. Oswalda Balzera. Ten okres to też rodząca się miłość do sportu (siatkówka, narciarstwo, pływanie) i ogromna wola zdobywania wiedzy. Z tego też okresu pochodzą przyjaźnie trwające całe dziesięciolecia.

Po zdanej z wyróżnieniem maturze, Roman wybiera studia medyczne na Akademii Medycznej w Krakowie (1952-57). W tym okresie działa aktywnie w Akademickim Związku Sportowym w sekcjach: wioślarskiej, pływackiej, żeglarskiej, siatkarskiej i narciarskiej. Są to czasy ogromnej biedy, wymagające niesamowitego samozaparcia i siły charakteru. Pomimo to prowadzi życie towarzyskie, którego częścią będzie przyszła żona – Irena z Lisowskich, studentka ekonomii na Uniwersytecie w ówczesnym Stalinogrodzie (nazwa Katowic w latach1953-56), a później Akademii Ekonomicznej w Krakowie. Jest rok 1953 – podczas gry w siatkówkę na boisku w Kalwarii Irena i Roman poznają się i spędzą ze sobą następne 67 lat.

W roku 1957 Roman Pasternak rozpoczyna pracę w Ośrodku Zdrowia w Kalwarii Zebrzydowskiej. Pojawiają się możliwości robienia kariery: najpierw propozycja pracy w Polsko-Amerykańskim Instytucie Pediatrii w Prokocimiu, potem objęcia ordynatury oddziału pediatrycznego w szpitalu w Wadowicach. Doktor Pasternak decyduje się jednak pozostać w Kalwarii – przepracuje tu w sumie ponad 60 lat, lecząc kilka pokoleń okolicznych mieszkańców. II stopień specjalizacji zdobywa dojeżdżając najpierw do szpitala dziecięcego w Krakowie na ul. Strzelecką, a potem do Instytutu Pediatrii w

Prokocimiu. Przez cały czas intensywnie pracuje przyjmując małych pacjentów w Ośrodku Zdrowia (do 1997 roku), jak również prywatnie. Działalność gabinetu zawiesza dopiero w marcu 2020, choć nadal udziela porad telefonicznie. Praca jest jego wielką pasją i radością – jest wymagający dla pacjentów, ale przede wszystkim dla siebie. Do końca pogłębia swoją zawodową wiedzę szkoląc się i czytając fachową prasę.

Każdą wolną chwilę poświęca rodzinie i swojej drugiej pasji, sportowi. Uwielbia jazdę na nartach, a sezon 2019/20 jest osiemdziesiątym w jego życiu. Poza narciarstwem uwielbia biegać, jeździć na rowerze, regularnie też pływa. Jest miłośnikiem wielkich wydarzeń sportowych.

To, co Go cechowało przede wszystkim, to ogromna chęć poznania i miłość do świata i życia, wytyczanie sobie, mimo ograniczeń fizycznych, coraz to nowych i wydawać by się mogło nieosiągalnych celów.

Dziękujemy Tato, że nas tego nauczyłeś.

Małgorzata Tejchman

Joanna Sagnowska

Pan Doktor pozostanie w pamięci mieszkańców naszego miasta i okolicznych miejscowości jako człowiek o rozległej wiedzy medycznej, oddany swojej pracy, z pasją i zaangażowaniem leczący kolejne pokolenia. Jesteśmy Mu wdzięczni za czas poświęcony niesieniu pomocy chorym dzieciom oraz za wszelkie oznaki życzliwości i dobroci, których doświadczyliśmy przez lata Jego pracy.

Wdzięczni Pacjenci

About Author

(red)

See author's posts

Reklama