Peregrynacja relikwii św. Bernardyna ze Sieny w kalwaryjskim Sanktuarium 4-6 maja 2019 r.

W dniach 4-6 maja w Kalwaryjskim Sanktuarium odbędzie się peregrynacja relikwii św. Bernardyna ze Sieny. W sobotę o godz. 19:00 odprawiona będzie Msza św. pod przewodnictwem abp. Marka Jędraszewskiego Metropolity Krakowskiego, na rozpoczęcie peregrynacji.

Św. Bernardyn wychowywał się jako sierota (w wieku trzech lat stracił matkę, a sześciu – ojca). W latach 1396–1399 studiował prawo na uniwersytecie w Sienie. W 1402 wstąpił do franciszkanów i zajmował się posługą przy chorych. Dwa lata później otrzymał święcenia kapłańskie. Pracował początkowo w Caprioli, niedaleko Sieny.

W 1417 został mianowany kaznodzieją z zakresem działania na całe Włochy. Więcej od jego słów działały na słuchaczy i widzów duch zaparcia, pokuty i modlitwy. Sławę jego imienia roznosiły nadto zdziałane przez niego cuda. Według świadectw naocznych świadków na jego kazania garnęły się tak wielkie tłumy, że żaden kościół nie mógł ich pomieścić. Musiał głosić słowo Boże na placach. Kapłani wprost omdlewali od długich godzin spowiadania, tysiącami rozdawano Komunię świętą. Bernardyn nawracał, godził zwaśnionych, naprawiał małżeństwa, wzbudzał powołania kapłańskie i zakonne. Przemawiał charakterystycznym, dialogowanym stylem. Sam wyrażał opinie wielu stron, odpowiednio modulując głos wypowiadał sądy rozmówców ukryte w myślach, komentarze świadków oraz własne spostrzeżenia. Szczególnym tematem dotykanym przez Bernardyna w kazaniach były kwestie związane ze sprawiedliwością społeczną (takie, jak lichwa) oraz pokojem. W Treviglio toczącym wojnę z Comune di Caravaggio przemawiał na łące w pośrodku między miastami. Wezwanie do pokoju odniosło skutek i przedstawiciele obu miast podali sobie dłonie.

Bernardyn włączył się żywo w ruch reformatorski w Zakonie Braci Mniejszych, zwany ruchem obserwanckim, mający za cel powrót do pierwotnej surowości zachowywania Reguły św. Franciszka. Wraz z Albertem z Sarteano, Jakubem z Marchii, oraz swoim uczniem Janem Kapistranem przyczynił się do wyodrębnienia nurtu obserwanckiego i nadania mu autonomii w ramach Zakonu (pełnił funkcję wikariusza generalnego obserwantów w latach 1438-42), co dało podwaliny pod podział na dwa odrębne organizmy: franciszkanów obserwantów i konwentualnych w 1517 r.

Wyróżniał się szczególnym nabożeństwem do Imienia Jezus. Miał je zawsze wypisane na drewnianej tabliczce jako chrystogram. Od wezwania tego imienia rozpoczynał każde kazanie: podnosił tabliczkę w górę, a wszyscy zgromadzeni padali na kolana. W tym nabożeństwie niektórzy zaczęli dopatrywać się herezji. Bernardyn musiał się tłumaczyć przed papieżami: Marcinem V (1426), Eugeniuszem IV (1431), także przed ojcami soboru w Bazylei (1438).

Zaangażowany w działalność apostolską i w reformę Zakonu odmawiał przyjęcia godności biskupiej: Sieny (1427), Ferrary (1431) i Urbino (1435). Obecny był również na Soborze w Bazylei, gdzie był rzecznikiem zjednoczenia z Kościołem Prawosławnym.

Zmarł 20 maja 1444 r. w San Silvestro, w pobliżu Akwili.

About Author

Andrzej Famielec

See author's posts

Reklama